Na de verovering van Mallorca in 1229 legde Jaime I de plechtige gelofte af een kerk te zullen bouwen ter ere van Maria. Alfons IV de Goedige legde na de verovering van Sardinië in 1329 de eerste steen op de plek van een parochiekerk die al sinds 998 wordt vermeld. De in 1384 voltooide kerk naar ontwerp van Berenguer de Montagut is het trotse symbool van de maritieme expansie van Catalonië in de 14de eeuw. De driebeukige hallenkerk met omgangskoor behoort tot hetzelfde bouwtype als de kathedraal en maakt een bijzonder ruimtelijke indruk. Met zijn grote, ongedecoreerde muurvlakken, achthoekige zuilen en brede middenschip met zijkapellen tussen machtige, strakke pijlers geldt het gebouw als het mooiste voorbeeld van de Catalaanse gotiek. De façade heeft een sierlijk portaal en een met maaswerk versierd rondlicht in flamboyante stijl (15de eeuw), en wordt geflankeerd door twee met terrassen bekroonde torens. Het gotische portaal aan de noordzijde is in de 15de eeuw met beeldhouwwerk verfraaid. De kerk heeft enkele belangrijke gebrandschilderde ramen: een 'Laatste Oordeel' van S. Desmanes (1454) in het noordelijke dwarsschip, een 'Laatste Avondmaal' (1667) van Isidro Julia en een 'Hemelvaart van Christus' in de Mariakapel. In het presbyterium staat het grafmonument van maarschalk Pedro de Portugal (†1466), die aanspraak deed gelden op de troon van Aragón. Het barokke hoogaltaar uit 1771 werd in 1936 tijdens de Spaanse Burgeroorlog gedeeltelijk vernield. De kerkschat bestaat o.a. uit een zilveren kruis (16de eeuw) en een miskelk (18de eeuw).
